درمان خانگی درد پای دیابتی: ۱۰ نکته برای مراقبت از پای دیابتی

درمان خانگی درد پای دیابتی

دیابت به دو دلیل می تواند سبب ایجاد مشکل برای پاهای شما شود:

اول، دیابت می تواند جریان خون را در پاهای شما کاهش دهد، و پاها را از اکسیژن و مواد مغذی محروم کند. این امر بهبود تاول ها، زخم ها و بریدگی ها را دشوارتر می کند.

دوم، آسیب عصبی ناشی از دیابت که نوروپاتی محیطی نام دارد، می تواند باعث بی حسی در پاهای شما شود. وقتی نمی توانید بریدگی ها و تاول ها را احساس کنید، احتمال ابتلا به زخم ها و عفونت ها بیشتر می شود.

اگر متوجه زخم ها نشوید یا آن ها را درمان نکنید، ممکن است زخم ها به شدت عفونی شده و منجر به قطع عضو شوند.

نوروپاتی محیطی دیابتی نیز می تواند باعث درد شدید در پا شود. ممکن است نسبت به ملایم‌ترین لمس‌ها، مانند ملحفه‌های روی تخت، به شدت حساس شوید.

خوشبختانه مراقبت از پاها در پیشگیری از مشکلات پا در اثر دیابت می تواند کمک زیادی کند.

۱. هر روز هر دو پا را چک کنید

هر روز با دقت به هر دو پا نگاه کنید طوریکه مطمئن  شوید که بین تمام انگشتان خود را چک کرده اید. تاول ها و عفونت ها می توانند از بین انگشتان پا شروع شوند و با وجود نوروپاتی دیابتی، ممکن است تا زمانی که تحریک یا عفونی نشده باشند، آنها را احساس نکنید.

شما می توانید برای بررسی بهتر پاها، از یکی از اعضای خانواده  نیز کمک بخواهید.

۲.پاهای خود را آب گرم – نه داغ – بشویید

هر روز برای مدت کوتاهی هر دو پای خود را با آب گرم – نه داغ – بشویید. ممکن است نتوانید با پاهای خود گرما را احساس کنید، بنابراین ابتدا گرمای آب را با دستان خود آزمایش کنید. از خیساندن طولانی مدت پاها در آب بپرهیزید، زیرا زخم های غرقابی زمان بهبودی طولانی تری دارند.

فوراً پاهای خود را خشک کنید و به یاد داشته باشید که باید بین تمام انگشتان خود به آرامی خشک کنید.

۳.مطمئن شوید که کفش هایتان مناسب هستند

تهیه کفش مناسب یک سرمایه گذاری است که ارزش اش را دارد. حتی کوچک ترین سفتی یا نامناسب بودن کفش می تواند باعث ایجاد تاول شود. گاهی تاول به زخم تبدیل می شود و عفونی می شود و هرگز خوب نمی شود.

کفش‌ های مناسب ‌تر بخرید و جوراب های مختلف را امتحان کنید. بعضا در صورت جزئی ‌ترین نشانه ‌های قرمزی یا سوزش، چون ممکن است نتوانید آن را احساس کنید، شرایط بدتر می‌ شود. قبل از خرید یا پوشیدن کفش، کفش ‌های خود را از نظر درز های ناهموار، لبه‌ های تیز یا سایر اشیای که می‌ توانند به پاهای شما آسیب بزنند، بررسی کنید.

۴.پابرهنه نباشید (جوراب بپوشید)

همواره کفش یا دمپایی بپوشید. همیشه با کفش های خود جوراب بپوشید، زیرا چرم، پلاستیک و مواد دست ساز کفش می تواند پوست شما را تحریک کرده و به سرعت تاول ایجاد کند.

در حالی که ممکن است ظاهر قشنگ، جوراب های نایلونی تا زانو یا جوراب های نازک را ترجیح دهید، اما این جوراب ها به اندازه کافی از انگشتان پا یا پاشنه پا محافظت نمی کنند. جوراب ‌های ضخیم ‌تری بپوشید تا پاهایتان را بپوشانید و هرگونه پینه یا لکه‌ های دردناک را از بین ببرید.

۵. هرگونه تغییر در حس در انگشتان پا، پاها یا ساق پا را پیگیری کنید

آسیب عصبی می تواند غیرقابل پیش بینی باشد. هرگونه تغییر در حس انگشتان پا، کف پاها یا ساق پا را به پزشک خود اطلاع دهید. اگر متوجه درد، احساس سوزن سوزن شدن، بی حسی، یا هر نشانه غیرعادی دیگری شدید، را پیگیری کنید- حتی اگر به نظرتان بی اهمیت است. هیچ مساله کوچکی در مورد قطع پا بالقوه وجود ندارد.

۶.نرم، اما خشک بمانید

پوست شما ممکن است به دلیل سطوح بالای گلوکز خشک و ترک خورده باشد، و پوست ترک خورده به این معنی است که باکتری‌ها به زیر پوست شما راحت‌تر می‌روند و عفونت‌ها بهبود می‌یابند. روزانه از مقدار کمی لوسیون پوست استفاده کنید، اما مطمئن شوید که پاهایتان بعد از آن حس خشکی کنند، نه مرطوب یا چسبنده. سعی کنید لوسیون را بین انگشتان پا نزنید.

برای جلوگیری از رشد ناخن‌های پا، ناخن‌های خود را کوتاه و صاف نگه دارید. ممکن است بعد از استفاده از لوسیون، زمانی که کوتیکول‌های شما نرم‌تر هستند، کوتاه کردن ناخن‌هایتان آسان‌تر باشد.

بعد از دوش گرفتن یا حمام کردن از سنگ پا استفاده کنید تا میخچه ها یا پینه ها را نرم شوند.

۷.ورزش های بدون برخورد انجام دهید

شنا، دوچرخه‌سواری، یوگا و تای چی ورزش هایی هستند که با کمترین تأثیر بر روی پاهای شما برایتان مفید هستند. قبل از شروع یک برنامه ورزشی با پزشک خود صحبت کنید.

۸.بونیون، میخچه و انگشت چکشی را درست کنید

اگر انگشت شست پا به شدت به سمت انگشتان دیگر تان متمایل شده است. با یک برآمدگی بزرگ روی بند انگشت شست پا، به نام بونیون دارید. میخچه ها لکه هایی از پوست ضخیم و خشن هستند که در آن بافت روی انگشتان پا ایجاد می شود که دائماً تحت مالش یا فشار زیاد قرار می گیرند. یک انگشت کماندار که به آن انگشت چکشی نیز می‌گویند، می‌تواند ناشی از ضعف عضلانی ناشی از آسیب عصب دیابتی باشد. همه این مشکلات باعث می شود که پوشیدن کفش دشوار گردد.

یک متخصص پا خوب می تواند به شما در رفع این مشکلات و مراقبت بهتر از پاهای شما کمک کند.

۹.ارتزهای مخصوص را به خوبی در نظر داشته باشید

در صورتی که درد ناشی از نوروپاتی دیابتی دارید یا عضلات در اثر آسیب عصبی ضعیف شده‌اند، یک متخصص پا می‌تواند کفش‌های طبی به نام ارتز برای حمایت از پاهای شما تجویز کند. اگر درد یا ضعف آن قدر شدید است که راه رفتن خیلی دردناک یا حتی غیرممکن شده است، یک پاپوش یا کفش ارتوپدی می تواند کمک کند. یک متخصص پا بهترین منبع شما برای این وسایل است.

۱۰.قند خون خود را کنترل کنید

بهترین پیشگیری برای درد نوروپاتی، در نهایت، کنترل خوب دیابت است. در واقع، مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۶ توسط مؤسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی نشان داد که کنترل دقیق گلوکز خون با انسولین درمانی شدید، شانس ابتلا به گزگز، درد و بی حسی ناشی نوروپاتی دیابتی را در افرادی که دیابت نوع ۱ که وابسته به انسولین است را تا ۶۴ درصد کاهش داد. این نتایج در مورد دیابت نوع ۲ نیز صادق است.

دو عامل مهم تعیین کننده در ابتلا به نوروپاتی دیابتی این است که چند سال دیابت داشته اید و چگونه قند خون خود را کنترل می کنید. عوامل دیگری از جمله کنترل فشار خون و چربی خون (کلسترول و تری گلیسیرید) و عدم استعمال دخانیات نیز برای پیشگیری از نوروپاتی دیابتی مهم هستند.

کنترل گلوکز خون به کاهش علائم درد ناشی از نوروپاتی دیابتی نیز کمک می کند. بنابراین خبر خوب این است که کنترل سطح گلوکز با رژیم غذایی، ورزش و در صورت نیاز، داروها نه تنها می توانند به پیشگیری از نوروپاتی محیطی دیابتی کمک کنند، بلکه می توانند به کاهش اثرات آن نیز کمک نماید.

از پاهای خود محافظت کنید

پاهای شما منبع استقلال یا حداقل پایه و اساس آن هستند. هر روز به پاهایتان کمی لطافت، کمی مراقبت محبت آمیز بدهید. و مطمئن شوید که در هر یک از معاینات دیابت، از پزشک خود بخواهید به خوبی پاهای شما را بررسی کند.