فیزیوتراپی تاندون آشیل

فیزیوتراپی تاندون آشیل و آسیب های آن

در این مقاله ابتدا در مورد تاندون آشیل و آسیب های آن و سپس در مورد فیزیوتراپی و ورزش های مناسب برای درمان آن توضیح داده می شود.

تاندون آشیل کجاست؟

تاندون، عضله را به استخوان متصل می کند. آشیل، بزرگ ترین و قوی ترین تاندون در بدن است. این تاندون در عقب قسمت پایینی ساق و بالای استخوان پاشنه پا قرار دارد. تاندون آشیل عضلات دو قلو و سرینی ساق را به استخوان پاشنه پا متصل می سازد و به ما کمک می کند تا بتوانیم روی پنجه پای خود بالا بیاییم.

التهاب تاندون آشیل

در اکثر اوقات دلیل التهاب تاندون آشیل ناشناخته است. تاندینوپاتی یا همان اختلال در عملکرد تاندون آشیل زمانی رخ می دهد که تاندون قادر به انطباق با آسیب هایی که به آن اعمال می شود، نباشد. این مساله منجر به آسیب های کوچک مکرر در فیبرهای و نهایتا التهاب تاندون آشیل می شود. تاندون تلاش می کند تا در پاسخ به آسیب ها خودش را بازسازی کند.

کشیدگی تاندون آشیل

التهاب، کشیدگی و تاندونیت آشیل همگی واژه های تقریبا مشابهی هستند که برای تاندینوپاتی یا همان اختلال در عملکرد تاندون آشیل به کار می روند. اختلال در عملکرد تاندون آشیل یک مشکل نسبتا شایع است که هم ورزشکاران و هم افراد غیر ورزشکار به آن مبتلا می شوند. ورزشکارانی که در فعالیت های ورزشی دویدنی همانند فوتبال، تنیس، والیبال، بدمینتون، و دویدن های با مسافت متوسط و طولانی شرکت می کنند، بیشتر در معرض این آسیب هستند. افراد در تمامی سنین و مرد و زن ممکن است به تاندینوپاتی آشیل مبتلا شوند.

عوامل خطر برای ابتلا به تاندونیت آشیل چه هستند؟

بسیاری از عوامل سبب فشار روی تاندون می شوند. درواقع این آسیب تنها به دلیل اعمال بار زیاد روی تاندون نیست.

عوامل خطر عمومی برای ابتلا به تاندونیت آشیل:

• سن: مشکل تاندون اشیل در سنین بعد از 30 سالگی شایع تر است
• جنس: این آسیب در مردها بیشتر از زن ها رخ می دهد
• وزن: اگر وزن شما از محدوده متوسط طبیعی بالاتر باشد، شما بیشتر در معرض ابتلا به تاندینونو پاتی آشیل هستید
• دیابت: اختلال تاندون آشیل در افراد مبتلا به دیابت بیشتر رخ می دهد
• کوتاهی و سفتی یا ضعف عضلات ساق خطر ابتلا به تاندونیت آشیل را می افزاید
• قدرت تحمل ضعیف عضلات ساق
• ثبات ضعیف مرکزی در اطراف مفاصل ران و زانو می تواند سبب عمال فشار بیش از حد به تاندون آشیل می شود
• سفتی مفاصل مچ پا
• انجام برخی از ورزش ها و تمرین ها نیز خطر ابتلا به آسیب تاندون آشیل را اقزایش می دهد

چه تمرین های اشتباهی سبب تاندونیت آشیل می شوند؟

• دویدن مسیر طولانی
• دویدن با شدت خیلی بالا
• افزایش ناگهانی مسافت دویدن
• فقدان تنوع در تمرین ها
• کفش کهنه و خراب
• دویدن زیاد روی تپه

علائم ابتلا به تاندونیت آشیل

رایج ترین علامت هایی که در صورت ابتلا به تاندونیت آشیل افراد از آن شکایت دارند شامل موارد زیر هستند:

خشکی صبحگاهی: بسیاری از افراد از سفتی اطراف تاندون زمانیکه صبح گاه از خواب برمی خیزند شکایت دارند. این سفتی اغلب بعد از چند دقیقه راه رفتن برطرف می شود، اما گاهی بیشتر ادامه می یابد.

حساسیت به لمس تاندون آشیل: اغلب هنگامیکه تاندون را با دست می فشارید، بسیار به لمس حساس و دردناک است. ممکن است یک توده حساس در تاندون و/ یا یک صدای کلیک در هنگام حرکت مچ پا وجود داشته باشد.

درد متغییر: برخی از افراد با وجود درد می توانند ورزش کنند. این بدین معنا است که درد با ورزش تسکین یافته و بعد از ورزش دوباره افزایش می یابد. بعضی افراد درد شدیدی در تاندون آشیل خود دارند که آنها را از ادامه ورزش شان باز می دارد.

ام آر آی تاندون آشیل

برای تشخیص مشکل در تاندن آشیل همواره نیاز به انجام رادیوگرافی یا اسکن (تصویربرداری) نیست. تاندونیت آشیل می تواند با معاینه پزشک یا فیزیوتراپیست مشخص شود. زمانیکه جهت قطعی شدن تشخیص نیاز به بررسی بیشتر است، سونوگرافی تاندون آشیل روش مناسبی می باشد. سونوگرافی روشی سریع، ایمن و موثری است که پزشک می تواند تاندون شما را ببیند. ام آر آی تاندون آشیل نیز ممکن است تجویز شود. اما معمولا متداول نیست.

درمان خانگی تاندونیت آشیل

یخ گذاری: گذاشتن یخی که در داخل یک لایه حوله نازک پوشانده شده است روی تاندون آشیل برای 15 دقیقه، 4 بار در روز یا بعد از ورزش به کاهش درد کمک می نماید.

مصرف مسکن های ساده:  استامینوفن یا سایر داروهای ضد التهابی همانند بروفن یا دیکلوفناک برای کاهش درد و التهاب مناسب هستند.

استراحت نسبی: برای حفظ فیتنس خود می توانید سایر ورزش ها که در آنها تاندون آشیل در وضعیت استراحت است، را انجام دهید. همانند شنا، دوچرخه سواری، دویدن در آب.

کشش عضلات پشت ساق پا: همانطور که در شکل نشان داده شده است، عضلات پشت ساق را بکشید. لازم است که وضعیت کشیده عضله را برای 30 ثانیه حفظ کنید و این تمرین های کششی را 5 بار در روز تکرار کنید.

فیزیوتراپی تاندون آشیل

برنامه ورزشی اکسنتریک: این تمرین های اختصاصی لازم است که توسط فیزیوتراپیست به شما آموزش داده شوند. این تمرین های کنترلی خاصیت درمانی دارند و مهم ترین بخش درمان تاندون آشیل محسوب می شوند. اینها به تاندون کمک می کنند تا به وضعیت طبیعی باز گردد.

مدالیته های فیزیوتراپی: این ها شامل شمار زیادی از دستگاه ها و روش های مختلف فیزیوتراپی می شوند که می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• روش های درمان دستی
• شاک ویو
• لیزر پرتوان
• اولتراسوند
• کشش ها
• درای نیدلینگ
• الکتروآکوپانچر
• کینزیوتیپینگ

سایر درمان های تاندون آشیل

اگر به رغم استفاده از درمان های ایمن همانند فیزیوتراپی برای چند ماه شرایط شما بهبود نیافت، روش های درمانی زیر ممکن است مفید باشند:

• ارجاع به مرکز ارتوپدی فنی برای ساخت کفش مخصوص تاندون آشیل (کفی داخل کفش)
• تزریق (تزریق سالین و بی حسی در نواحی اطراف تاندون)
• جراحی

تحقیقات اخیر ثابت کرده اند که تزریق های کورتون گزینه درمانی ارجحی برای درمان تاندون آشیل نیست. بنابراین امروزه این روش درمانی توصیه نمی شود.