آسیب تاندون شانه

آسیب تاندون شانه

آسیب روتاتور کاف

آسیب‌های روتاتور کاف
پارگی‌های روتاتور کاف در ورزشکاران حرفه ای می تواند عاملی برای پایان فعالیت حرفه ای شان باشد و برای مردمان عادی اصلی‌‌ترین دلیل درد شانه است.

روتاتور کاف چیست و چگونه پاره می شود؟

آناتومی شانه: روتاتور کاف
روتاتور کاف از ۴ عضله و تاندون تشکیل شده که همانند یک بازوبند جهت ایجاد ثبات در مفصل شانه و نگهداری بازو در حفره ی شانه عمل می‌کنند، همچنین روتاتور کاف به بازو اجازهٔ حرکت در جهات مختلف را می دهند.
هر چند که عضلات و تاندون های روتاتور کاف مفصل شانه را با ثبات می کند اما هنوز هم شانه مفصل نسبتا ضعیفی است. آسیب‌های حاد، فشار و کشش‌های تکراری بر روی این مفصل می تواند سبب التهاب و پارگی‌های این تاندون‌ها شوند.

دلایل ایجاد کننده آسیب روتاتور کاف
اکثر مواقع آسیب‌های روتاتور کاف توسط فشار‌های تکراری یا تخریب تاندون ها به علت افزایش سن ایجاد می شود. این فشار‌های تکراری می توانند شامل آسیب‌هایی از جمله ورزش‌هایی مانند بیس بال، تنیس، وزنه برداری و شنا که نیازمند حرکات زیاد شانه است، شوند.
با افزایش سن و کاهش خون رسانی به روتاتور کاف، آسیب وارد شده به خودی خود ترمیم نمی‌شود و زایده استخوانی ایجاد شده نیز میتواند تاندون را ضعیف و منجر به پارگی آن شود.
آسیب‌های حاد با افتادن ایجاد می شوند (باز کردن بازو برای جلوگیری از افتادن، یا بلند کردن اجسام سنگین با حرکت ناگهانی نیز میتواند منجر به پارگی های روتاتور کاف شود.

پارگی حاد روتاتور کاف
یک پارگی حاد روتاتور کاف زمان اعمال نیروی بیش از حد بر روی تاندون رخ میدهد. میزان نیروی مورد نیاز برای پارگی تاندون روتاتور کاف از یک فرد به فرد دیگر و وضعیت تاندون روتاتور کاف پیش از آسیب متفاوت می‌باشد. در یک فرد با تاندون سالم این نیرو نیازمند فشاری نظیر زمین خوردن بر روی یک دست باز شده هنگام افتادن است. اما اگر تاندون آسیب قبلی‌ داشته باشد نیروی مورد نیاز برای پارگی ممکن است زیاد باشد، مثلا برداشتن یک شی‌ نسبتا سنگین .

پارگی مزمن روتاتور کاف
افرادی همانند نقاشان و تنیس بازان که به علت شغل شان یا رشته ورزشی شان دست را مکرراً بالای سر می برند پارگی‌های مزمن شایع تر است. استفاده از دست در این وضعیت‌ها باعث آسیب‌های تکراری به عضلات و تاندون‌های روتاتور کاف می شود.

تاندونیت (التهاب تاندون)
با افزایش سن، خون رسانی به تاندون‌ها کاهش میابد. این امر می تواند منجر به طویل شدن زمان ترمیم پس از آسیب شود. به علاوه با افزایش سن عضلات تحلیل می روند. تمام این اتفاقات می توانند سبب تاندونیت (التهاب تاندون) شود که فرد را مستعد به پارگی روتاتور کاف نماید.

نشانه های آسیب روتاتور کاف
نشانه های آسیب‌ روتاتور کاف به علت التهاب و تورم در این تاندون ها می باشند و ویژگی های زیر را دارد:
درد در شانه و بازو،
درد اغلب شب هنگام زمانیکه روی شانهٔ مبتلا دراز کشیده ایم احساس می شود.
درد همچنین زمانیکه دست را به طرق خاصی‌ حرکت می دهیم حس می شود.
درد پایین تر از آرنج نمی‌رود.
اگر آسیب حاد (ناگهانی) باشد درد شدید و آنی‌ است.
اگر آسیب تخریبی‌ باشد (ضایعه به مرور زمان اتفاق بیفتد) ممکن است درد در ابتدا خفیف باشد.
ضعف یا از دست دادن حرکت دست و شانه
یک احساس ناخوشایند یا کشیده شدن یا صدای ترک خوردن هنگام حرکت شانه وجود دارد.

چه زمانی‌ لازم است به پزشک مراجعه کنیم؟
هر زمان که آسیب حاد یا درد مزمن شانه داشته باشید، برای تشخیص و درمان باید پیش پزشک بروید. اگر شانه درد شما علیرغم استراحت، استفاده از یخ و دارو‌های ضد التهابی ادامه یافت، یا اگر شما دیگر نتوانستید فعالیت‌های روزمره تان را انجام دهید، یا اگر نتوانستید دستتان را بالای سر ببرید، یا دیگر نتوانستید در ورزشی که انجام می دادید شرکت کنید لازم است تا به پزشک مراجعه کنید. تشخیص اولیه آسیب روتار کاف تفاوت بارزی در بهبود و پیشگیری از نقصان در قدرت و حرکت شانه دارد.

آیا شما باید به اورژانس بروید؟
اگر آسیب شما حاد (ناگهانی) همانند آسیب ناشی‌ از افتادن یا تصادف شدید باشد، به اورژانس بیمارستان مراجعه کنید. اگر شما به شکستگی استخوان مشکوک هستید، اگر شما یک زخم باز یا استخوانی که از زخم بیرون زده است دارید، اگر شما هر گونه بی‌ حسی در بازو یا دست تجربه می‌کنید یا اگر نمی توانید شانهٔ خود را حرکت دهید به اورژانس بیمارستان مراجعه کنید.

تست‌ها و تشخیص
یک آسیب روتار کاف به صورت اولیه، با معاینه فیزیکی‌ مشخص می شود. در معاینه، پزشک دست شما را در جهت‌های مختلف حرکت می دهد تا سطح درد و دامنه حرکتی تان را بررسی‌ کند. آزمایش‌ها برای تعیین پارگی‌های روتار کاف شامل: عکس رادیولوژی، MRI، سونوگرافی، تصویربرداری از مفصل (یک نوع رادیوگرافی اختصاصی مفصل که در آن از رنگ تزریق شده در مفصل جهت واضح تر دیدن تاندون‌ها و عضلات استفاده می شود) می‌باشد.

گزینه‌های درمان آسیب روتاتور کاف
خط اول درمان برای آسیب‌های خفیف تا متوسط روتاتور کاف شامل استراحت، استفاده از یخ، دارو‌های ضد التهابی مانند ایبوپروفن می‌باشد. اگر شانه تان صدمه دیده از آن را حرکت ندهید.
فیزیوتراپی برای آسیب‌های روتاتور کاف جهت قوی تر کردن و افزایش انعطاف پذیری شانه استفاده می شود. در برخی‌ از بیماران تزریقات استروئید مانند کورتیزون جهت تسکین درد و التهاب به کار می رود.
بیشتر مواقع برای ترمیم آسیب روتاتور کاف جراحی لازم نیست، به استثناء موارد شدید که تاندون کاملا پاره شده، آسیب حاد است، یا درد مزمن است و یا به سایر درمان‌ها جواب نداده است. انجام فیزیوتراپی پس از جراحی ضرورت دارد.

درمان‌های جراحی در آسیب های روتاتور کاف
جراحی ممکن است برای روتاتور کاف پاره شده در موارد شدید توصیه شود.
اگر درد با درمان‌های پزشکی‌ و استراحت بهبود نیافت، یا اگر بیمار ورزشکار است، یا نیاز زیادی به استفاده از بازو‌ و شانه‌ها برای کارش دارد، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد. گزینه‌های جراحی شامل ترمیم به صورت باز می‌باشد که با یک برش جراحی صورت می‌گیرد. این روش برای آسیب های بزرگ و پیچیده قابل استفاده است. اما ترمیم با استفاده از روش آرتروسکوپی، که روشی‌ نسبتا غیر تهاجمی است، با برش کوچک تر صورت می‌گیرد. در این روش جراح با استفاده از یک دوربین کوچک مخصوص که وارد مفصل شانه می‌کند، با دیدن آناتومی شانه، جراحی را انجام می دهد.
هر کدام از روش‌های جراحی، نیازمند یک دورهٔ طولانی‌فیزیوتراپی دارد. در این دوره شانه باید برای ۴-۶ هفته، توسط اسلینگ، بی‌ حرکت باشد. زمانیکه اسلینگ را کنار می گذارید، فیزیوتراپی با تمرینات غیر فعال شروع می شود، که در این حالت فیزیوتراپیست شانه و دست شما را (بدون مشارکت فعال شما) برایتان حرکت می دهد. ۸-۱۲ هفته بعد از عمل شما میتوانید برای تقویت دست تمرینات فیزیوتراپی را به صورت فعال انجام دهید.

آیا می‌توان از آسیب‌های روتاتور کاف پیشگیری کرد؟
شاید نتوان از تمامی‌ علل آسیب دیدگی پیشگیری کرد. اتفاق پیش می آید و با افزایش سن عضلات و تاندون‌ها نیز فرسوده می شوند. اما کار‌هایی هست که می توان با انجام آنها شانس آسیب دیدگی را کاهش داد:
گرم کردن مناسب، قبل از انجام ورزش یا کار‌هایی که مفصل شانه را درگیر می کنند، می تواند انعطاف پذیری شانه را حفظ کند و از آسیب جلوگیری نماید.
انجام ورزش های مخصوص شانه برای حفظ قدرت.
بلند نکردن و بالای سر نبردن اجسام و وسایل سنگین.
اگر از دست و شانه‌های خود به کرات استفاده می‌کنید، به اندازهٔ کافی‌ نیز استراحت کنید.

بهبود و پیش آگاهی‌
در بیش از نیمی از بیماران مبتلا به آسیب روتاتور کاف، درمان‌های فیزیوتراپی برای تسکین درد و بازگرداندن عملکرد و حرکت شانه کافی‌ خواهد بود. درمان محافظه کارانه عموما شامل ۶ هفته فیزیوتراپی و گاهی هم تزریق کورتیزون می‌باشد.
چنانچه جراحی انجام شود زمان بهبودی طولانی‌ تر خواهد شد. پس از انجام جراحی لازم است که شانه برای ۴-۶ هفته بدون حرکت باشد و پس از آن فیزیوتراپی شروع شود. پس از جراحی معمولا نیاز است که بیماران برای ۳ ماه از استفاده از شانه برای فعالیت‌های سبک بالای شانه و ۶ ماه دیگر برای بازگشت به فعالیت‌های جدی تر صبر کنند.

منبع:
https://www.rxlist.com